Rodzaje pianek poliuretanowych – czym się różnią?

Poliuretan zawiera w swoim składzie dwa surowce uzyskiwane z surowej ropy naftowej – izocyjanian i poliol. Po zmieszaniu obu ciekłych składników i komponentów pomocniczych – wśród nich między innymi katalizatorów, środków spieniających i stabilizatorów – zachodzi reakcja chemiczna.

Historia poliuretanu liczy kilka generacji. Najpierw pojawiła się technologia wytwarzania pianek sztywnych (twardych), następnie elastycznych, a na końcu półsztywnych.

Jakie właściwości posiada pianka PUR? Przede wszystkim odznacza się dobrym parametrami termicznymi – jest odporna na szeroki zakres temperatur (od –200°C do +135°C). Współczynnik przewodzenia ciepła pianki wynosi średnio 0,026 W/m2, a najkorzystniejsza gęstość pozorna po utwardzeniu pianek sztywnych wynosi zwykle 35 – 50 kg/m³.

Największą zaletą pianki PUR są jej świetne parametry termoizolacyjne. Pianki PUR znoszą też stosunkowo duże obciążenia i są odporne na grzyby i pleśnie. Dzięki temu można z pełnym przekonaniem stwierdzić, że stanowią idealny materiał do wszelkich prac budowlano-remontowych, takich jak izolacja termiczna i akustyczna, czy w przypadku pian elastycznych – również montaż i uszczelnianie.

Pianka PUR odznacza się doskonałą przyczepnością, zarówno do powierzchni pionowych, jak i poziomych oraz posiada porowatą strukturę. Struktura materiałów porowatych, charakteryzuje się obecnością pustych przestrzeni wewnątrz materiału. Porowatość definiuje objętość i ilość porów o danej średnicy. Materiał ten charakteryzuje się też krótkim czasem obróbki, a po utwardzeniu zachowuje neutralność chemiczną.

Jeśli chodzi o wady, to najczęściej wskazuje się na jej stosunkową łatwopalność i słabą odporność na promieniowanie UV.

Pianki poliuretanowe dzielą się na dwa podstawowe rodzaje – o otwartej i zamkniętej strukturze komórek. Te pierwsze przeznaczone są do zastosowań wewnętrznych, głównie ocieplania powierzchni ścian i dachu oraz podnoszenia komfortu akustycznego wnętrza, gdyż oprócz walorów dociepleniowych posiadają bardzo wysoki współczynnik tłumienia hałasu. Pianki poliuretanowe otwartokomórkowe są paroprzepuszczalne, dlatego można powiedzieć, że natryskiwana nimi powierzchnia „oddycha”. Natryskiwane od środka, bezpośrednio na konstrukcję dachu, bez problemu mogą być stosowane na membranę oraz deskowanie.

Jeśli chodzi o parametry techniczne, to pianka poliuretanowa otwartokomórkowa odznacza się gęstością pozorną 7–14kg/m3, natomiast jej współczynnik przewodzenia ciepła mieści się w granicach od 0,034 do 0,039 W/(m*K). W grupie pianek otwartokomórkowych występują materiały o różnej klasyfikacji ogniowej. Najlepsze charakteryzują się określoną klasą odporności ogniowej na poziomie E.

Druga grupa – pianki poliuretanowe zamkniętokomórkowe – ze względu na wysoką odporność na wodę, większą sztywność i wytrzymałość, stosuje się na zewnątrz budynków oraz przy większej wilgotności pomieszczeń – wewnątrz budynków. W swojej strukturze posiadają ponad 90% zamkniętych komórek, a ich gęstość waha się od 30 – 60kg/m³. Współczynnik przewodzenia ciepła pianek zamkniętokomórkowych wynosi od 0,02 do 0,024W/(m*K).

Pianki zamkniętokomórkowe różnią się parametrami w zależności od ich przeznaczenia.  jednej strony doskonale nadają się do izolacji ścian fundamentowych, ścian zewnętrznych, stropów, dachów i podłóg. Z drugiej, mogą być stosowane w budynkach przemysłowych i gospodarczych, przykładowo w celu ocieplenia hal produkcyjnych, magazynowych, chłodni czy budynków inwentarskich.

Różnica między pianką otwartokomórkową a pianką zamkniętokomórkową polega na tym, że te pierwsze do sieciowania potrzebują wilgoci zawartej w powietrzu oraz w materiałach budowlanych. Te drugie twardnieją w wyniku reakcji chemicznej, która zachodzi między dwoma składnikami.

Pianki poliuretanowe jednoskładnikowe stosuje się w pomieszczeniach ze swobodnym dostępem powietrza oraz na zewnątrz. Powód jest prosty. Im wyższa wilgotność (powyżej 35%) oraz temperatura powietrza, tym szybciej nastąpi utwardzenie piany. W ciągu ok. 25 minut piana zwiększa swoją objętość o ok. 35%, dlatego szczeliny należy wypełniać jedynie w ok. 50% lub 60%.

Dwuskładnikowe pianki poliuretanowe montażowe utwardzają się chemicznie, czyli bez dostępu wilgoci. Można je zatem stosować w trudno dostępnych miejscach, suchych i wymagających zastosowania piany doskonałej jakości. Ta piana nadaje się także do łączenia na sztywno elementów stolarki. W ciągu ok. 25 minut piana dwuskładnikowa zwiększa objętość o ok. 30%, dlatego warto pamiętać, żeby nie wypełniać szczelin w całości, a jedynie w ok. 80%.

Powszechnie stosowanym materiałem uszczelniającym są sztywne pianki poliuretanowe – pistoletowe i standardowe (wężykowe). Decydującą role odgrywa tutaj sposób aplikacji. W przypadku tych pierwszych potrzebny jest specjalny pistolet do pian, który umożliwia precyzyjne dozowanie. Pianki poliuretanowe wężykowe z kolei swoją nazwę zawdzięczają specjalnemu wężykowi, za pomocą którego następuje wytrysk piany. Piany PUR tego typu spotyka się częściej, ponieważ mają niższą cenę i nie wymagają specjalnego oprzyrządowania do aplikacji.

Pianki poliuretanowe można podzielić także ze względu na zakres temperatur zewnętrznych podczas przetwarzania. Jak sama nazwa wskazuje, zimowe stosuje się w niskich temperaturach, a letnie, gdy termometr wskazuje przynajmniej 10 stopni powyżej zera. Pianka PUR całoroczna charakteryzuje się największą tolerancją temperaturową. Warto jednak pamiętać, że tych ostatnich należy unikać zarówno przy bardzo niskich, jak i bardzo wysokich temperaturach.