Ogrzewanie podłogowe – opinie, koszty, jak przebiega montaż i czym izolować?

Cyrkulacja ciepłego powietrza w pomieszczeniach użytkowych ogrzewanych systemem podłogowym jest bezsprzecznie skuteczniejsza niż ma to miejsce w przypadku tradycyjnego grzejnika w postaci np. kaloryfera. Subtelne, a jednocześnie przyjemne ciepło oddawane na całej powierzchni podłogi ogrzewa chłodne podłoże i gwarantuje optymalną temperę w całym wnętrzu. Ogrzewanie podłogowe może zasilać pompa ciepła, kocioł kondensacyjny, a nawet panele solarne, a całym system jest sterowany z poziomu specjalnego panelu.

„Ogrzewanie podłogowe pozwala na bardzo dobre, równomierne ogrzanie całego wnętrza użytkowego, bez występowania chłodniejszych czy cieplejszych miejsc, a także wrażenia zimnej podłogi”.

Należy pamiętać, że ogrzewana podłoga ma z zasady niską temperaturę. Prawidłowo wykonana podłogówka powinna być neutralna termicznie, z tym że nie zimna, nawet w przypadku pokrycia jej posadzką. Prowadzone od lat badania wskazują, że temperatura powierzchni podłogi wyższa niż 24-25°C wywołuje u większości ludzi dyskomfort. Obecnie przyjmuje się, że temperatura podłogi (według obowiązujących norm), nie może przekraczać 29°C w pomieszczeniach mieszkalnych i 33°C w łazienkach. Powyższe dopuszczalne wartości są dość wysokie i należy je traktować wyłącznie jako temperatury występujące krótkotrwale – jedynie w czasie największych mrozów.

W sytuacji, gdy budynek jest jeszcze na etapie projektowania, najrozsądniejszym wyborem będzie wówczas instalacja systemu wodnego (z uwagi m.in. na konieczność zatopienia rur w betonie). Z kolei elektryczna podłogówka sprawdzi się doskonale zwłaszcza w pojedynczych pomieszczeniach, w już postawionych obiektach, a także w domkach letniskowych zamieszkiwanych sezonowo, w przypadku których instalacja wodna byłaby problematyczna głównie ze względu na ujemne temperatury i wychłodzenie poza sezonem użytkowania domku.

„System elektryczny nie pociąga za sobą konieczności przeprowadzenia kapitalnego remontu podłóg, a jego montaż jest stosunkowo łatwy.”

Wodne ogrzewanie podłogowe składa się najczęściej z rur wykonanych z polietylenu sieciowanego (PE-X), polipropylenu (PP), polibutylenu (PB) lub wielowarstwowych (z tworzywa sztucznego i aluminium), albo miedzianych rur z płaszczem z tworzywa sztucznego. Bardzo ważne jest, aby pojedynczy obieg instalacji ogrzewania nie był dłuższy niż 150 m, w przeciwnym wypadku straty ciśnienia w przewodzie będą zbyt duże, z czym pompa obiegowa sobie nie poradzi.

Montaż instalacji ogrzewania podłogowego wodnego zazwyczaj poprzedza szczegółowe rozplanowanie układu orurowania. Następnie konieczne jest zaizolowanie całej powierzchni przeznaczonej pod instalację. W kolejny etapie następuje zakotwiczenie rur według ustalonego wcześniej planu.

Gdy cała instalacja jest już ułożona, wówczas niezbędne jest jej odpowietrzenie i napełnienie wodą w celu sprawdzenia szczelności układu. Jeżeli ogrzewanie podłogowe wodne działa prawidłowo, a temperatura wody jest odpowiednia, można przystąpić do wykonania wylewki w postaci mieszanki cementowej z dodatkiem plastyfikatorów na całą powierzchnię roboczą, co utrwali i zabezpieczy system przed uszkodzeniami z zewnątrz.

W przypadku ogrzewania elektrycznego zamiast rur z wodą układane są kable grzejne. Cały proces rozpoczyna się od zamontowania w ścianie puszki instalacyjnej, od której prowadzi kabel przechodzący po podłodze przez rurkę ochronną (peszel) równolegle do najdłuższej ściany pomieszczenia. Konieczne jest jego przytwierdzenie do podłoża mniej więcej co 50 cm za pomocą uchwytów lub taśmy mocującej.

Rozstaw kabli instalacji zależy w głównej mierze od rodzaju posadzki i oczekiwanej mocy ogrzewania (rozstaw ten powinien być jednak zgodny z zaleceniami producenta zawartymi w instrukcji).

Kabli grzejnych nie należy układać bezpośrednio na warstwie izolacyjnej, ponieważ ciepło nie byłoby wówczas dostatecznie szybko odprowadzane z kabla, co doprowadziłoby do wzrostu jego temperatury, a w konsekwencji do uszkodzenia kabla. Przewody powinny być kładzione na taśmie lub siatce montażowej, dzięki czemu nie będą przylegać do podłoża.

Z kolei w instalacjach ogrzewania montowanych w drewnianych podłogach na legarach kable grzejne rozkłada się bezpośrednio na izolacji termicznej, bez przykrycia warstwą zaprawy. Pomiędzy kablami a drewnianą posadzką należy pozostawić pustą przestrzeń o wysokości od 3 do 5 cm. Ważne jest, aby instalacji ogrzewania nie dokonywać w temperaturze niższej niż -5-0°C, ponieważ kable w takich warunkach sztywnieją.

Dla funkcjonowania całego systemu ogrzewania (np. szybkości nagrzewa i stygnięcia podłogi, precyzji sterowania ogrzewaniem itp.), a także jego odporności na uszkodzenia mechaniczne ważny jest nie tylko układ oraz rodzaj systemu, ale również grubość warstw towarzyszących elementom grzejnym, w tym przede wszystkim warstwy izolacyjnej.

Podstawowym atutem przemawiającym za użyciem pianki PUR jako materiału izolacyjnego nie jest w tym przypadku jej zdolność do przewodzenia ciepła. Kluczowa tutaj staje się odporność pianki poliuretanowej na wilgoć, a także jej wytrzymałość na zgniatanie, zwłaszcza biorąc pod uwagę kapilarne podciąganie wody i silny nacisk, jakiemu poddawana jest codziennie użytkowana podłoga.

Duża gęstość pianki pozwala uzyskać optymalny efekt izolacyjny przy aplikacji znacznie cieńszej warstwy materiału niż ma to miejsce w przypadku np. styropianu czy innych tradycyjnych metod izolacyjnych. Dzięki temu możliwe jest znaczne obniżenie końcowej wysokości podłogi, a w efekcie zaoszczędzenie powierzchni użytkowej wnętrza.

„Płynna forma aplikacji piany jest najłatwiejszym i najszybszym obecnie sposobem izolacji nawet dużych przestrzeni, takich jak podłogi, pod którymi kryją się dziesiątki metrów rur ogrzewania”.

Ocieplenie posadzki pianą PUR jest idealnym uzupełnieniem podłogówki, ponieważ poliuretan oddaje ciepło, a nie chłonie je – jak ma to miejsce przy zastosowaniu tradycyjnych materiałów izolacyjnych. Ocieplanie styropianem czy matami w takim przypadku byłoby nie tylko uciążliwe, ale również mało wydajne (ryzyko wystąpienia dużej ilości mostków termicznych).

Termoizolacja posadzki pianką PUR to nie tylko wysoki komfort cieplny, idealny rozkład temperatur i wyeliminowanie strat ciepła, ale również doskonałe właściwości wygłuszające, hydroizolacyjne oraz antyalergiczne.

Cena samej instalacji najczęściej jest nieco wyższa niż tradycyjnych kaloryferów. Jednak koszty samej eksploatacji są nieporównywalnie niższe. Na cenę instalacji wpływa również rodzaj wybranego ogrzewania.

Cena produktów koniecznych do budowy systemu wodnego może wynosić od 80 do nawet 180 zł za metr kwadratowy. Koszty zakupu elementów do wersji elektrycznej to wydatek rzędu od 90 do nawet 300 zł za metr kwadratowy. W obu przypadkach cena dotyczy wyłącznie elementów odpowiadających za przekazywanie ciepła (kabli, rur, uchwytów, podkładek itp.). Jednak to niejedyne wydatki, jakie należy brać pod uwagę.

W przypadku systemu wodnego niezbędne jest także odpowiednie jego zasilenie w postaci np. pieca, którego koszt może sięgać kilku, a nawet kilkunastu tysięcy złotych. Elektryczna podłogówka może być zasilana za pomocą odnawialnych źródeł energii (np. fotowoltaiki). Wówczas ogrzewanie staje się nie tylko komfortowe w użytkowaniu, ale również prawie darmowe.

Drugim istotnym elementem, który wpływa na 20, a nawet 30 procent końcowych kosztów całej inwestycji jest robocizna. W zależności od rozmiaru powierzchni montażowej, specyfiki pomieszczeń, a także fachowości monterów cena położenia podłogówki może wynieść od 20 do nawet 100 zł za każdy metr kwadratowy.

Podsumowując, materiały to wydatek 80 – 180 zł / m2 (ogrzewanie wodne) oraz 90 – 300 zł / m2 (ogrzewanie elektryczne). Koszt montażu (robocizna) ogrzewania podłogowego to kolejne 20 – 100 zł za m2.